प्रेम आणि जोडीदार ...
आ यु ष्य च्या काही क्षणी आपल्याला कोणीतरी आवडत फार आवडत. तिचा सहवास हवाहवासा वाटतो. तिचेच विचार मनात येत राहतात (दिवस रात्र )
हळू हळू आपले मनही तिच्यात गुंतत जाते मग हीच भावना बळावते आणि तिच्याशीवाय जगणे अशक्य प्राय आहे असे विचार मनात डोकाऊ लागतात.
सारे सारे नैसर्गिक.... कोणीतरी आवडणे, आपण तिच्या प्रेमात पडणे आणि पुढचे सगळेच ....
यात आपला दोष नसतोच तर तो तारुण्याचा आणि आजूबाजूच्या परिस्थितीचा प्रताप असतो
त्या वयात कोणीतरी आवडणे , तिचे आचार विचार , तिची style , तिची निरागसता, साधेपणा , तिचे हसणे, रागावणे, लाजणे, केवळ तिचे असणे हि आपल्याला वेंड लावून जाते आणि आपण एक वेगळ्या भाव विश्वात रममाण होतो
....या साऱ्याची व्यवस्था निसर्गाने आधीपासूनच करून ठेवलेली असते... आपण फक्त एका प्याद्या सारखे ते सारे FOLLOW करत असतो पण तिच्या शीवाय जगणेच शक्य नाही हा पूर्णपणे आपल्या मनाचा खेळ असतो ( पण "ती" आपल्या आयुष्यआत आली तर जीवन अधिक सुखकर आणि आनंदमय नक्कीच होते)
पहिल्यांदा असे घडताना ही Feeling येणे स्वाभाविक आहे , त्या काळात प्रेम करायची भावना निर्माण झालेली असते, आपले मन स्वप्नाळू आणि अपरिपक्व असते काळ फार कमी असतो ...
पण जस जसे आपण स्वप्नातून सत्यात यायला लागतो तेव्हा स्वप्नातले निर्णय चुकीचे वाटू लागतात मन दुखी होऊ लागते त्याची फरफट होऊ लागते .... स्वप्ने तुटल्यावर सारेच स्पष्ट होते
अश्या मनाला काबूत कसे आणवे त्याची कशी समजूत घालावी असे अनेक विचार आणि प्रश्न मनी येतात आणि इथेच मन परिपक्व व्हायला सुरवात होते असे आपण म्हणू शकतो rather मला वाटते (प्रत्येकाच्या बाबतीत असे घडते असे नाही ... काहींना लवकर अक्कल येते काही त्यातून बाहेरच येत नाहीत आणि माझ्या सारखे काही पुन्हा प्रेमात पडतात :-p)
तारुण्याच्या भरात पटकन आवडून गेलेल्या व्यक्तीला आ यु ष्य ची जोडीदार करण्याची घाई मुळीच करायला नको
तिच्या
सवयी , स्वभाव , समजुद्दारपणा तिचे आपल्यावर असलेले प्रेम या गोष्टी खूपच Important असतात
तिच्या सवयी खूप मोठा आणि important भाग आहेत , त्या सवयी मुळेच आपण एकमेकांबरोबर कसे राहू हे समजते. जर सवयी MATCH होणाऱ्या असतील तर well n Good , पण जर त्यात खूप तफावत असेल तर मात्र प्रोब्लेम्स होतात. तेव्हा तिचा स्वभाव आणि समजुद्दारपणा कामी येतो.
जीवनाचा साथीदार निवडताना.आवडून गेलेल्या प्रत्येक व्यक्तीचा स्वभाव आपण समजतो तसाच असेल याची काही शाश्वती नसते (आपण आपल्या मनाला तसे समजावत असतो) , ती समजुद्दार आहे की नाही , तिचा स्वभाव कसा आहे ते आपल्याला तिच्या सहवासात (तिच्याशी वेगवेगळ्या गोष्टीबद्दल बोलल्यावर , तिचे विचार जाणून घेतल्यावर, तिची आवड नावड समजून घेतल्यावर , तिच्या अपेक्षा , इच्छा आपल्या बनवण्यावर ......जर तिची आणि आपली स्वप्ने मिळतीजुळती असतील तर तो एक + point असतो, म्हणूनच मला वाटते की एक चांगली मैत्रीनच चांगली सहचारणी बनू शकते :-) ) राहिल्यावरच कळणार. ( नेमकी चूक इथेच होते माणसे प्रेम करून बसतात आणि आपल्या जोडीदार असाच आहे असे तर्क लावून बसतात, काही काळ सुखाचा जातो पण जेव्हा एकमेकांना समजून घेण्याची वेळ येते तेव्हा Problems होऊ लागतात आणि सगळेच मोडकळीस येते)
प्रेम हे त्या नात्याची सुरुवात आहे , त्या व्यक्तीचा स्वभाव,सवयी त्या ही पेक्षा महत्वाच्या आहेत , त्या वर भरपूर काही अवलंबून असते आणि समजुद्दारपणाशिवाय त्या नात्यालाच अर्थ नाही.(त्याला नात्याचा पाया म्हणता येईल )
ज्या व्यक्तीवर तुम्ही प्रेम करता तिच्या आठवणी आपल्या ह्रृदयात जपुन ठेवा. तुमच्या कृतीतुन तिला तुमच्या प्रेमाची जाणीव करुन द्या. तुम्हाला कदाचीत कळणारही नाही.. but the other person will feel it when you do kind things to show your care. Love is the most unselfish emotion we should posess!!.
एकदा कुठेतरी वाचनात आले होते .. “Your parents will always love you more then you will love them and you in turn will love your children more then they will love you. the reason being that deep love emanates from knowledge”
लेखक म्हणतो.. “डोळे बंद करा आणी कोणत्याही १० गोष्टींचा विचार करा. तुम्हाला डोळ्यासमोर ज्या ज्या १० वस्तु, व्यक्ती दिसतील त्यावर तुम्ही मनापासुन प्रेम करता.” (मला तर १० पैकी ५ वेळा तीच दिसते :-p)
तुम्हाला प्रेम अनुभवायचे असेल, तर आधी प्रेम करायला शिका, दुसऱ्याला द्यायला शिका. Giving IS LOVE.
मग बघाल न प्रेम करून ???
पाहताक्षणी एखादी व्यक्ति आवडणं हे " आकर्षण" असतं ,
परत पहावसं वाटणं हा " मोह " असतो ,
त्या व्यक्तिच्या जवळून जाण्याची इच्छा असणं ही ..." ओढ " असते ,
त्या व्यक्तिला जवळून जाणणं हा " अनुभव "असतो आणी त्या व्यक्तिला तिच्या गुणदोषांसह
स्विकारणं हेच खरं " प्रेम " असतं ..!!!
( Note: Block Letters मधल्या ओळी पुस्तकातल्या आहेत )
